Falo coa lingua da brétema
da sombra dos sargazos
das mareas que esqueceron
aos anacos dun naufraxio.
Nacín aberta
a fondear arquitecturas
na túa ventoeira
para restituir
a chuvia no océano.
Quixera tecer proxectos
fiando enredos
destronar o imposible
para que agrome a esperanza
pendurada
na ledicia
dos que te aman:
Con terca intensidade.
Mª Olga Vidal Vidal
(17-05-2011).
No hay comentarios:
Publicar un comentario