LETRAS GALEGAS: UN INSTANTE.

 Busco un instante, só un instante

rescatado da noite a pulso,
mentres o tempo se desboca.
Non hai nada detrás da imaxe
e o instante translúcido péchase.
Un traxe de lume recóbreme,
ardo, sen consumirme,
e busco unha mirada na auga .
Un pasadizo de espellos

repítese como un fulgor
que perde a transparencia
e conxélase como alma
xemelga da lúa.
Descúbrome
quebrada e branca.
Falo co vento.
Nun golfo de luz, o silencio,
esparéxese en ondas verdes
cando dous se bican
e recoñécense,
no espello,
dun arrecife da tarde.

 

                                                                                                             Mª Olga Vidal Vidal.

                                                                                                        

                                                                                                                (17-05-2014)